Sound of Music - Musical Anterwerpen Stadsschouwburg

Intro

http://www.radio2.be/de-madammen/sound-of-music

 Op dit moment speelt de musical “The Sound of Music” in de Stadsschouwburg in Antwerpen en het Capitole in Gent. Het is gebaseerd op het waargebeurde verhaal van Maria Rainer (Augusta Kutschera). De musical van Oscar Hammerstein II en Richard Rodgers ging op 16 november 1959 in wereldpremière op Broadway, maar het is vooral de verfilming ervan door Robert Wise uit 1965, met Julie Andrews in de hoofdrol, die het verhaal onsterfelijk heeft gemaakt. De film kreeg 5 oscars en is tot vandaag de meest bekeken film ooit.

http://www.demorgen.be/podium/kurt-rogiers-misschien-wel-sexy-maar-niet-toonvast-in-the-sound-of-music-a2160214/

We zijn juist terug van de voorstelling. Ik ben helemaal eens met bovenstaande samenvatting. Ze zijn wel twee fans rijker...

Vragen

Wie zijn de echte von Trapps en wat is hun levensverhaal? Wat is het verhaal achter het verhaal? Wat is het verschil tussen het zilverscherm en de realiteit?

De echt familie achter de rodgers en Hammerstein fantasie

De von Trapps waren geen Hollywood creatie, ze waren een bestaande familie van professionele zangers. Ze verschilden op vele vlakken ten opzichte van hun bejubelde schermversie. De echte Maria was niet lief, de kapitein niet streng en de kinderen moesten de hele dag werken en hadden geen tijd voor anderen dingen.

George Trapp was een echte marine officier. Hij trad toe in de marine als een jonge man maar al snel steeg hij in rang tot een duikbootkapitein. Toen in 1914 de Grootte Oorlog uitbrak mocht hij de Oostenrijkse zeekust vrijwaren van vijandige schepen. Door zijn succes werd hij bekroond met de rang van Baron. Wat inhield dat de Trapps vanaf toen “von” Trapp heetten. Toen in 1918 Oostenrijk werd verslagen was, werd de zeemacht ontbonden en zat hij zonder werk. Zonder de marine verloor George alle ambitie. Ook al was hij maar 38 jaar oud, hij ging nooit meer werken. Gelukkig voor hem moest hij ook niet werken. Hij was rijk getrouwd met Agathe Whitehead. De kleindochter van de uitvinder van de moderne torpedo. Ze kwam uit een enorm rijke familie. George trok zich terug in zijn villa met zeezicht en leefde een aristocratisch leven met zijn vrouw en hun zeven kinderen. Het ging hem echter niet voor de wind. Zijn vrouw en hun derde kind Maria, koosnaampje Mitzi, werden getroffen door roodvonk. Dat is een felle keelontsteking, veroorzaakt door een streptokok bacterie. Mitzi herstelde zich van de ziekte, haar mama overleefde de ziekte niet en stierf op 31 jarige leeftijd. Ze liet zeven kinderen na. De jongste was amper één jaar oud. Om het verleden achter zich te zetten verhuisde George zijn gezin naar Salzburg. Maar dat bleek niet te helpen. De pijn zat diep bij de familie. Vier jaar lang sleepte het gezin zich verder. Tot op een dag een jonge vrouw bij hun aanklopte en alles veranderde. 

Maria Augusta Kutschera was een novice uit het Nonnberg klooster van Salzburg. Op haar 21 jarige leeftijd droomde Maria er van om non te worden. Ze heeft haar ouders nooit gekend. Op haar derde verloor ze haar moeder aan een longontsteking. Haar vader had haar verlaten. Haar nonkel waar ze verbleef sloeg haar geregeld. Ze had een turbulente jeugd. Als tiener bezocht ze regelmatig de kerk. Dat deed ze om naar de gezangen te luisteren. Ze was niet praktiserend katholiek. Na een biecht besliste ze om zich de rest van haar leven toe te wijden aan God. Ze zocht een streng klooster en klopte aan bij het Nonnberg klooster. Voor dat ze een non werd moest ze haar bewijzen. Het leven van stilte en toewijding lag haar echter niet zo goed. Ze liep in de gangen, floot en maakte iedereen aan het lachen. Het bleek al snel dat het leven van een non niets voor haar was en ze kreeg dus ook niet de kans. Op een dag roept moederoverste haar en wijst haar de opdracht van kinderjuf toe voor een rijke weduwnaar met zijn zeven kinderen. Het was de wil van God om het klooster te verlaten en te werken bij de von Trapp-familie, zei de overste.  Tegen haar zin nam ze de bus naar de andere kant van Salzburg en kwam terecht in een wereld van weelde en luxe. Iets wat ze nooit heeft gekend. Ze nam de kinderen mee op picknicks en lange fietstochten door de bergen en steden. Ze kreeg het voor mekaar dat de zeven kinderen zongen als één groep. De kinderen en Maria zijn voor elkaar geboren. Zelfs de gepensioneerde kapitein lijkt blijer met haar in huis. Op een dag vraagt hij haar om hun tweede moeder te worden. Als antwoord stapt ze meteen naar moederoverste voor haar advies. De overste vertelt haar dat het de wil van God is om te trouwen met de kapitein. Maria zal uiteindelijk trouwen maar het werd een liefdeloos huwelijk. 

Ze hield zielsveel van de kinderen. Op 26 november 1927 trouwen George en Maria. Zij was 22 en de baron was 47. “Ik heb nooit van hem gehouden, alleen van de kinderen. Dus eigenlijk ben ik met de kinderen getrouwd.” schreef ze later in haar autobiografie.  De kinderen zelf waren er niet zo blij mee. Ze waren hun echte moeder nog niet vergeten en ze was eerder een grote zus voor hen. Ze riep en tierde tegen de kapitein als ze boos was. Hij slikte dit en had enkele weken recuperatie nodig na haar driftbuien.  Maar in goede en slechte dagen hadden ze elkaar trouw gezworen. Ze kregen samen nog drie kinderen. Rosmarie, Eleonore en de laatste was een jongen Johannes. Later kreeg ze toch gevoelens voor haar kalme begrijpende man. In september 1932 ging de bank met al het familiebezit op de klippen. Georg was alles verloren. Zijn eerste vrouw, zijn carrière bij de marine en zijn fortuin waren allemaal verdwenen. Ondanks dat hij zijn gezin amper kon onderhouden weigerde hij te werken. Hij vond dit onder hun status. Hij moest knippen in de onkosten. Verschillend onderhoudspersoneel werd ontslagen,hij sloot twee gedeeltes van het huis wat het makkelijker maakte om te onderhouden. Georg piekerde en deed echter weinig inspanning. Maria nam de touwtjes in handen. De lege kamers werden verhuurd aan de priesters en studenten van de katholieke universiteit. Van toen af elke keer als de familie zong, hadden ze een publiek. 

Vader Franz Wasner gaf ze tips hoe ze dingen konden verbeteren. Hij werd hun spirituele leider en manager. Het duurde niet lang of de familie klonk als een professioneel koor. Op een dag in 1936 hoort Lotte Lehmann, een beroemde sopraan operazangeres, de von Trapps tijdens een oefensessie zingen. Ze begrijpt direct dat ze gouden stemmen hebben. In de volgende dagen schrijft Maria ze in een lokale zangwedstrijd. Ze noemen zich het “Salzsburger Kammerchor Trapp”, “Den sjungande familjen”.  Ze wonnen de eerste prijs en hun carrière was gelanceerd. Op een wip krijgen ze meer aanvragen dan ze kunnen behandelen. In eerste instantie vond Georg het een schande dat zijn gezin moest zingen voor geld. Toch hadden ze het geld nodig. In 1936 startten ze een Europese tour. Ze zongen voor koningen en koninginnen, ze zongen zelfs voor Paus Pius XII. Op een dag kregen ze een aanvraag om te zingen op een verjaardag van één van de machtigste mannen van Europa, Adolf Hitler. Op de tijd dat ze de aanvraag ontvingen had Hitler zijn politieke lijnen al duidelijk gemaakt aan de bevolking. De Duitstalige landen moeten terug verenigd worden en Duitsland moest opnieuw een superieure staat worden.  Op 12 maart 1938 lopen de nazitroepen Oostenrijk binnen, de Anschluss is begonnen. De meeste inwoners van Oostenrijk verwelkomden de Duitsers. Dat was niet het geval voor de von Trapps. Georg geloofde niet in de idealen van de Nazi’s. Hij stond achter een onafhankelijk Oostenrijk. Dit gevoel was niet wederzijds. Ze vroegen aan Georg om in de Duitse marine te stappen. De oudste zoon mocht aanspraak maken op een topfunctie in het ziekenhuis van Wenen om een Joodse dokter te vervangen. Hoe aantrekkelijk het was, ze sloegen unaniem alle aanbiedingen af. Ze beslisten om Oostenrijk te verlaten. Hun huis wordt ingenomen door Heinrich Himmler en zal dienen als hoofdkwartier van de SS. Ze moeten echter geen bergen beklimmen zoals in de film, ze nemen de trein naar Italië. Met enkel één valies per man. Ze vertrekken om nooit meer terug te komen. De aristocraten worden vluchtelingen. Vanuit Italië vertrekken ze naar Londen en dan de Atlantische Oceaan over naar Amerika. Ze komen aan in New York. Ze werden een tijdje opgesloten maar door een persoon van de katholieke welzijn conferentie werden ze vrijgelaten. Bij hun aankomst regelde Maria een aantal concerten. Deze sloegen niet goed aan en de familie verdiende amper genoeg om te leven. Maria zocht en vond een manager voor hun zangkoor, Freddy Schang. De familie moest wel een aantal veranderingen doorvoeren. Ze moesten make-up dragen en een modernere, minder katholieke naam kiezen voor hun zangkoor. 

Ze werden de “Trapp Family Singers”. Door hun kleren en voorkomen leken ze nog steeds op vluchtelingen in plaats van artiesten. Tijdens een optreden slikt Maria een vlieg in. Ze keerde zich naar het publiek en zegt: ”Wat nog nooit gebeurd is, is gebeurd! Ik heb een vlieg ingeslikt.” Het publiek vond het geweldig. Maria begreep dat er meer interactie moest komen. Ze kwamen van de grond in Amerika. Ze trokken acht maanden per jaar rond in hun familiebus. De toeschouwers hielden van hun folk muziek en een moeder met haar tien zingende kinderen. Georg bood zijn diensten aan bij de marine van de VS maar ze sloegen zijn aanbod af. Hij zorgde voor de kleinste kinderen en temperde het super enthousiasme van zijn vrouw. Hij hield haar voetjes op de grond. Er was buiten de familie amper sociale omgang. Ze begreep als er relaties kwamen dat er weer nieuwe kinderen zouden komen en dat was moeilijk te combineren met het familiekoor. Ze hadden ook het geld niet om hun vleugels te spreiden. Ze hadden elkaar nodig om te overleven. In 1942 hebben ze geld genoeg om een huis te kopen. Ze vinden een plaatsje in Stowe, Vermont. Als je de afbeeldingen op internet ziet, weet je ook waarom. Het is net een stukje Oostenrijk in Amerika. Het deed hun denken aan de villa in Salzburg.

Maria wou niet alleen een rusthuis voor tussen hun tours maar ook een werkboerderij. Ze bouwden hun eigen huis, molken de koeien, plantten en oogstten… 

Ze startten hun eigen muziekkamp. Elke week kwamen er mensen meegenieten van de levensstijl van de von Trapps. In 1945 staat Alex Williamson erop dat ze een biografie schrijft om de groep te promoten. Het verkocht zo goed dat ze er in Hollywood lucht van kregen. Met Georg ging het minder goed hij werd ziek. De dokters stelden longkanker vast. Hij kon nog maar amper ademen. Op 30 mei 1947 liet hij zijn laatste zucht. De kapitein begroeven ze op een perceeltje achter de tuin. Nu de kapitein van het schip was, liep de familie vast. Zijn rustige begeleiding was weg. Maria was depressief en miste hem. De kinderen die nu rond de 20 waren, wouden hun eigen weg gaan. Dat was tegen de zin van hun moeder. Ze zette enorm veel druk op de groep om samen te blijven. Het isolement eiste zijn tol. Haar dochter van 18 loopt weg van huis de bossen in van Vermont. De hele nacht en dagen erna is ze spoorloos. Het hele gezin helpt zoeken. Drie dagen later vinden ze haar koud, hongerig en gedesoriënteerd terug. Maria ziet maar twee oplossingen een klooster of een geestelijk ziekenhuis. Maria laat haar opnemen en Rosmarie krijgt experimentele elektroshocktherapie. Maria dacht dat ze de beste beslissing nam. Rosmarie was de eerste die de zingende groep verliet. De volgende was de 29-jarige Johanna. Ze deed iets wat haar drie oudere zussen alleen maar van droomden, ze vertelde van haar trouwplannen. Dit was een brug te ver voor Maria en ze sloot Johanna op in haar kamer. Johanna wachtte tot het donker was en kroop toen uit haar venster vanop het tweede verdiep en liep weg met haar vriendje. Het hek was van de dam voor de anderen. Maria was verplicht om de verloren stemmen te vervangen door professionele zangers. Dit bracht geen soelaas. Maria moest op betere ideeën komen. Toen bedacht ze iets wat Europeanen al decennia lang deden. Ze vormde het huis om in een ski loge. De Trapp Family Loge bracht niet genoeg op. In januari 1956 stopt de groep na 20 jaar met zingen. De schulden stapelden zich op. Toen een Duitse productiehuis de rechten wou kopen van haar boek, kon ze geen neen meer zeggen. Zonder haar advocaat te raadplegen verkoopt ze de rechten voor 9 000 Dollar. Ze kan geen aanspraak maken op toekomstige gelden. Toen de Trapp Familia in 1956 in de zaal uitkwam, was het een schot in de roos. De film werd ook uitgebracht in Amerika. De talentvolle Broadway ster Mary Martin zag er een persoonlijk project in. 

De producenten Rodgers en Hammerstein staken een adembenemende show in elkaar onder de naam van: “The sound of music”. 16 november 1959 komt het stuk uit op Broadway. Het verhaal is enigszins aangepast. Maria vond het vervelend hoe de vader werd voorgesteld. Hij was niet de autoritaire vader maar de zachtaardige man voor zijn kinderen en Maria. In juni 1960 betaalt 20th Century-Fox het bedrag van 1,25 miljoen dollar voor de rechten om het boek te verfilmen. De stoutmoedige Maria dook op tijdens het filmen in Salzburg en eiste een rol in de film. In maart van 1965 verscheen de film op het zilveren doek. Het werd de populairste film in Amerika. Het verhaal van de Trapps bracht miljoenen geld op maar weinig liep terug naar de familie. Maria was wereldberoemd geworden. Ze deed variétés, lezingen, radio- en talkshows. In de laatste jaren van haar leven begaf haar hart het. Ze leed enkele beroertes. In maart 1987 ging ze in een coma. Met Eleonore aan haar zijde blies ze op 82-jarige leeftijd haar laatste adem uit. Ze kreeg een plaatsje naast de kapitein in de tuin. De sterke Maria hield ten alle tijden haar gezin recht al zag het er slecht uit. Op het einde leerde ze heel de wereld haar familie kennen. De naam van de Trapps blijft verder leven in de vele schooloptredens en musicals. God zij dank, misschien was dat ook de wil van Hem.

Weetjes

Edelweiss is geschreven voor de musical, het is geen volkslied.

De namen, leeftijden en sekse komt niet overeen met de werkelijkheid.

De muziek zat al in de familie voor Maria bij hun kwam wonen.

Niet Max Detweiler maar eerwaarde Franz Wasner deed dienst als manager.

PAV

De leerlingen moeten de maatschappelijke structuren en mechanismen kennen. Hier krijg je een beeld hoe een musical een deel van ons cultureel erfgoed is. Het kan een aanvulling zijn op hun muzisch-creatieve vorming. Geschiedenis (Anschluss, Nazisme, oversteek…) kan op een andere manier worden aangekaart.

Bronnen
http://www.marionetten.at/repertoire-en/the-sound-of-music-en
http://nl.wikipedia.org/wiki/The_Sound_of_Music_%28musical%29
http://www.nieuwsblad.be/cnt/g61b987a
http://nl.wikipedia.org/wiki/Georg_von_Trapp
http://en.wikipedia.org/wiki/Georg_Johannes_von_Trapp
http://nl.wikipedia.org/wiki/Maria_von_Trapp
http://www.trappfamily.com/story
http://www.archives.gov/publications/prologue/2005/winter/von-trapps.html
http://www.imdb.com/name/nm0903125/bio
http://en.wikipedia.org/wiki/Lotte_Lehmann
http://nl.wikipedia.org/wiki/Anschluss
https://www.youtube.com/watch?v=7q9UVRQ5gZ4 **** NVT
http://www.radio2.be/de-madammen/sound-of-music ****
http://www.nieuwsblad.be/cnt/g61b987a
http://www.nieuwsblad.be/cnt/g61b987c
http://www.10tips4trips.info/2014/11/25/the-sound-of-music-waar-gebeurd/
2 PDF's
einelegende.pdf
louel-soundofmusic-vriendin.pdf